Wat is Osteopathie?

Wat is Osteopathie?


Osteopathie

Osteopathie is een manuele, dus met de handen uitgevoerde, methode die is gebaseerd op principes uit de anatomie, embryologie, neurologie en fysiologie. Onderzoek en behandeling vinden plaats vanuit een totaalbenadering van de klacht. Daartoe worden het bewegingsapparaat (beenderen, gewrichten en spieren), het orgaansysteem (inwendige organen met bloedvaten en lymfestelsel) en het craniosacrale systeem (schedelbotten, hersenvliezen, ruggenmergsvlies en hersenvochtcirculatie) onderzocht op bewegingsverlies. Uitgangspunt hierbij is dat het lichaam een eenheid is. De drie genoemde systemen zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden en beïnvloeden elkaar continu.


Het woord osteopathie betekent letterlijk ”ziekte van de beenderen”. Osteopathie is het gedachtegoed van de Amerikaanse arts Andrew Still. Hij meende dat bij veel ziekten de oorspronkelijke oorzaak te vinden was in het mobiliteitsverlies van beenderen of gewrichten. Hij combineerde de toenmalige medische kennis met zijn eigen overtuiging dat als lichaamsweefsels hun beweeglijkheid verliezen dit nadelige effecten op de gezondheid heeft. Still ontwikkelde deze methode om met zijn handen minder beweeglijke weefsels op te sporen, de beweeglijkheid ervan te kunnen herstellen en zo ziekten te kunnen genezen of voorkomen. Op 2 juni 1874 gaf hij zijn methode de naam osteopathie.
 

Het onderzoek is op beweeglijkheid gericht. Bewegingsverlies heeft volgens de osteopathie een negatief effect op het functioneren van het betreffende weefsel en er kunnen, doordat de verschillende delen van het lichaam onderling door bindweefsel zijn verbonden, ook symptomen optreden op andere locaties in het lichaam. Bewegingsbeperkingen kunnen bijvoorbeeld ontstaan door littekens na operatie, verkleving van weefsels door ontstekingen en door stress. De behandeling bestaat uit het herstellen van de oorspronkelijke beweeglijkheid door middel van zachte handgrepen. Daardoor zou een natuurlijk genezingsproces plaats gaan vinden. Hiermee wordt bedoeld dat het lichaam na behandeling in principe vanzelf terugkeert naar de oorspronkelijke toestand, waarin alle fysiologische functies - die onlosmakelijk zijn verbonden met de toestand van de anatomische structuren - weer op een gezonde manier uitgevoerd kunnen worden door het lichaam, tenzij er sprake is van een dysfunctie die alleen operatief of met medicatie kan worden opgelost. Met de behandeling streeft men feitelijk naar herstel van de fysiologische homeostase.


Indicaties voor osteopathie zouden chronische rug- en/of nekpijn, migraine, whiplash, buikpijn, slechte darmwerking en huilbaby's zijn. Er zijn nog (te) weinig onafhankelijke meta-analyses gemaakt van de gedocumenteerde effecten van osteopathische behandelmethoden, maar er is bijvoorbeeld wel geconcludeerd dat OMT een duidelijk positief effect heeft op lage rugklachten. Onafhankelijke meta-analyses, gepubliceerd als Cochrane reviews, stellen dat de effecten van manuele therapie, zoals die ook wordt uitgevoerd door osteopaten, bij chronische lage rugpijn evenwaardig zijn aan die van andere behandelingen. Er werden geen aanwijzingen gevonden voor significante effecten bij baby's met darmkrampjes, pijnlijke maandstonden en acute lage rugpijn.


Osteopaten verlenen zorg in de eerste lijn en beschouwen hun behandelmethodiek als complementair aan de reguliere geneeskunde. Een osteopaat zal op basis van een anamnese en differentiële diagnose vaststellen of een patiënt al dan niet doorverwezen moet worden naar een arts. Osteopaten in Nederland en België behandelen vaak, maar niet uitsluitend, chronische klachten, waarbij met behulp van beeldvormend medisch onderzoek en laboratoriumonderzoek (klinische chemie) geen duidelijke afwijkingen naar voren zijn gekomen.

Osteopathie is, evenmin als homeopathie, acupunctuur en chiropraxie, in de Benelux een medisch erkende behandelwijze. Ze wordt meestal door niet-artsen uitgeoefend. In 1997 werd door het Europees parlement een resolutie aangenomen over de status van de niet-conventionele behandelingswijzen; dit leidde tot wetenschappelijk onderzoek in opdracht van de Europese Commissie, dat concludeerde dat niet vastgesteld kon worden dat osteopatische behandelingswijzen medisch effectief zijn.



bron: wikipedia

Share by: